Хоин надорад оқибат ҳам охират!

10 Июнь 2020

Зи ҷабру зулми Искандар, зи хунхории Чингизхон,

Низои дину мазҳабҳову бедоди ҷаҳонгирон,

Аз он савдогарони шаҳр – қаллобону ҳаннотон,

Аз он дуздони моли хешу ҳам мероси аҷдодон,

Зи дасти манғиту турку араб, аз ҷаҳли барбарҳо,

Зи андозу хироҷу боҷ, аз даргоҳи бедарҳо,

Зи чоҳу кундаву занҷир, аз зиндону завлона,

Зи минбарҳои бепоя, зи маснадҳои шоҳона,

Зи дасти сарнавишти хеш – аз тақдири пешонӣ

Паноҳ овардӣ дар куҳсор, эй марди куҳистонӣ.

Ин чанд байт аз эҷодиёти устоди ватансаро Лоиқи зиёдаёд моро водор сохт, ки ба саҳфҳаҳои таърих бори дигар варақ занем. Хуб медонем, ки мамлакате, ки аз ҳама ҷиҳат рушду нумуъ ёфтааст ва дар он ободиву сулҳу субот ҳукмфармост диққати кишварҳои дунёра ба худ ҷалб месозад. Табии буд, ки он давлатҳоро мехостанд сарони давлатҳои хориҷа ба даст оранд. Дар таърих ҳар амири шуҷоъ ё сарлашкари қудратманд пеш аз лашкаркашияш ибтидо нақшаи ҳуҷумро таҳия мекардааст. Он мамлакатро аз ҷиҳати ҷуғрофӣ, сиёсати давлатдорӣ, манбаи даромад, истеҳсолот, ҷойгиршавии шаҳру деҳтҳо хуб меомӯхтааст. Барои маълумоти дилхоҳро пайдо кардан аз ҷосусҳои он кишвар истифода менамудаанд.

Дар натиҷаи тадқиқоти олимону муаррихони хориҷӣ муайян гардидааст, ки сарлашкари тавонову хунхор, сардори Империяи бузурги муғулҳо Чигинзхон (номи аслиаш Темучин), ки наздик нисфи дунёро мусаххар карда буд ва оид ба зулму кушторҳо, ғасби ваҳшиёнаи кишварҳо, бераҳмиву хунхориҳои ў маълумотҳо бо санадҳо исботи худро ёфтаанд. Бо вуҷуди доштани лашкари андак, забт намудани мамлакатҳои аз худ ду ё се баробар бузург чӣ тариқа муяссар гардидааст?

Мегӯянд, Чингизхон мамлакатҳоеро зери чашм мекард, ки аз ҷиҳати тамаддун, маданият, фарҳанг, иқтисодиёт, тиҷорат пешрафта буд. Ӯ ҳеҷ ҳароси мағлуб шуданро надошт, зеро ба њиллаи худ эътимоди зиёд дошт. Боре, барои мағлуби Империяи қудратманди Хоразмшоҳиён аз ҷосусони саводогари он мамлакат кишвар, махсусан аз хиёнати тољир Маҳмуди Ялвоч истифода намуда буд. Чингизхон бо ҳар гуна давлату мансаб ўро фиреб дода аз асрори давлати Хоразмиён огоњ гардид ва ба осонї онро забт намуд. Шояд ин гуфтаҳои Лоиқ далолати ин суханҳобошанд:

Зи ҷабру зулми Искандар, зи хунхории Чингизхон,

Низои дину мазҳабҳову бедоди ҷаҳонгирон,

Аз он савдогарони шаҳр – қаллобону ҳаннотон,

Аз он дуздони моли хешу ҳам мероси аҷдодон,

Пас аз муваффақияти лашкаркашияш ҳеҷ раҳме ба он хоинон намекард. Маълумоте мавҷуд аст, ки ғаниматҳои ҷангиро, ки тиллову нуқраву ашёҳои гаронарзиши хеле зиёд буданд ба акчанд лашкар супориш медод, ки дар фалон ҷо чоҳ кананд ва дар он пинҳон намоянд. Баъди анҷоми кор онҳоро ба қатл мерасонид ва ҳатто он ҷаллодоне, ки онҳоро ҷатл карда буданд, онҳоро низ нест мекард. Бо ҳамин роҳ амнояти худ ва молашро таъмин мекард, яъне фақат дар сар андешаи худро дошт, на каси дигарро!

Аз замони Чингизхон даҳ ҳазор сол гузашта бошад ҳам номи ӯ дар таърих монд, аммо он хоинон то охират бори лаънатро бар худ гирифтанд. Имрӯзҳо низ ҳастанд Чингизоне, ки бар Тоҷикистон нодири мо, ки дар асоси кашмакашиҳои сиёсии душманони ватаниву хориҷӣ истиҷлолияти худро ба даст оварда, айни замон озодона дар асоси неъматҳои бофароғат мардуми он зиндагӣ доранд.

Тоҷикистон дар қуллае қарор дорад, ки зиндагиро зери айнаки сулҳу дӯстӣ назора дорад. Буданд хоинони ватанфурӯши кӯрнамак, ки аз марзи ватан берун истода, ба чашми модар найза рост мекарданд. Яке аз чунин нафарон дар замони муосир собиқ роҳбари ҲНИ Муҳиддин Кабирӣ ва пайравони гумроҳашанд, ки шармандавор дар байни мамолики хориҷӣ миллати тоҷикро мазаммат карда, асолати худро ба андак ваъдаҳои хоҷагони хориҷияш фурӯхта истодаанд. Дар ягон китобҳои исломӣ, дар ягон ҳадис, дар ягон оятҳои қуръонӣ намодааст, ки дар рӯи замин фасод кунед, иғво андозед, ғайбат кунед, нисбати Ватан хоинона сар бардоред, чашми бадбин дошта бошед, туҳмати ноҳақ нисбати бародари муслим дошта бошед. Баракс Ислом моро ҳамеша ба некандешиву некӯсуханӣ ва ба роҳи рост раҳнамоӣ месозад. Дӯст доштани Ватанро аз имон медонанд ва шоҳро сояи Худо дар замин меандешанд. Агар шоҳ дар замин ноадолативу зулм кунад қазоваташ дар дасти Худо на ин ки дар дасти фуқаро.

Мардони баномуси тоҷик аз даврони пайдоиш бо меҳнати ҳалолу рӯзии дарёфтнамудаашон ҷаноат мекарданд. Агар норозигие дшта бошанд рӯи рост муроҷиат мекарданд ва талаби адолатро озодона мекарданд. На ин ки дур аз Ватан рафта бо иғво саргарм мешуданд.

Нафароне ба монанди Муҳаммадиқболи Садриддин ба ҷавле “тарсончакона” зери як сақф ҷамъ омада, кӯшиш доранд, ки ба руҳияи мардуми тоҷик халал расонанду зеҳни онҳоро заҳролуд созанд. Аммо онҳо огоҳ нестанд, ки мардуми тоҷик дигар ба ин фитнаҳову шӯру мағалҳои онҳо бовар намекунанд, дигар миллати тоҷик тобеи фикри ҳеҷ кас нест, худ хулоса мебароранд ва хайрро аз шар ҷудо карда метавонанд. Баракс аз болои онҳо механданд, ки қадар шармандаву нокас ҳастанд. Аз вуҷуди онҳо нафақат халқи тоҷик, балки падару модароне, ки онҳоро ба дунё оварданд нафрат доранд. Онҳо кӯрнамакони беватан ҳастанд. Оқибати кори онҳо марги сарсонӣ ҳаст.

Аз рӯи пайнавиштҳо, вокунишҳо ва ҷавобияҳои матнҳои гузошта ба сомонаи ISLOH.net маълум мегардад, ки мардум нисбати онҳо чӣ ҷадар нафрату бадбинӣ доранд.

Мо имрӯз як иттиҳоди бузургем, ки наметавонад суботи моро ягон ағёр халалдор созад. Мо аз тоҷик будану тоҷикистонӣ будани худ ифтихор дорем, мо пайравони Пешвои миллатем!!!

Ирода Игамова -узви фаъоли ҲХДТ, номзади илмҳои филологӣ

ХОИНОНИ ВАТАН, ЧӢ МЕХОҲАНД???

08 Июнь 2020

Тоҷикистон кишварест, ки бемайлон рушд мекунад. Албатта ин пешравиҳо ба манфиати душманони миллат ва хосатан ташкилоти террористиву Паймони миллӣ нест ва сад дар сад хилоф аст. Аз ин рӯ ин хоинон бо сафсатагӯйи ва гуфтаҳои беасос ва бебунёд мехоҳанд, ки мардумро ҳамеша дар рӯҳияи ноумедӣ ва тарс нигоҳ дошта бошанд. Ин гурӯҳҳо тавре ки ба ҳамаи мо маълум аст, дигар иқтидор надоранд ва ба мардум таъсире ҳам расонида наметавонанд. Аммо сухан дар он меравад, ки хоҷагонашон ин лӯхтакҳоро дар саҳна бо нақши сиёҳ бозӣ медоранд ва ба манфиати шахсӣ ва гурӯҳии худро тавассути ин гарангону сустиродагон истифода мекунанд. Аксарият бинобар сабаби кам будани вақт ва зиёд будани маълумоти бардурӯғ фирефта мегарданд ва бештар ҳамин ҳолат сабаби бой додани мустақилияти инсонҳо мегардад. Як сабаби аслии гумроҳ шудани ҷавонон ҳам маҳз ҳамин аст, ки аз саросемагӣ ва зиёд будани маълумоти бардурӯғ онҳо наметавонанд, мавқеъгирӣ намоянд. Аслан дар ҳолати ноумедӣ қарор доштани инсонҳоро гурӯҳҳои ифротӣ зиёд истифода намуда, дар наздиктарин фурсат инсонро гумроҳ менамоянд.

Саркардагону роҳбарони ТЭТ ҲНИ аз ин раванд истифода намуда, тариқи паҳн намудани ахбори бардурӯғ, овардани далелҳои нодурусту бепоя, танқиди шахсиятҳо ва ворид шудан ба ҳарами шахсӣ ба боварии мардум медароянд ва дигаронро гумроҳ сохт. Чизи дигаре, ки Кабирӣ ва дигар хоинон истифода менамуданд, ин фанатизми динӣ мебошад, ки садҳо ҷавон ба ҳамин роҳ қурбон шуданд. Акнун ҳамаи ин нағмаву формулаҳои Кабирӣ ошкор гардид ва ҷавонон дигар бо дурӯғу афсонаҳояш бовар намекунанд ва ин ба он боис гардид, ки палидони наҳзати бо номи нав худро муаррифӣ созанд.

Як нишони бесоҳибиву бемантиқии кори Кабириву ҳаммаслакони террористиаш ҳамин мебошад. Акнун биёед як андеша кунем,ки чи тавр инҳо метавонанд сиёсатмадор бошанд??? Албатта чунин андешидан ҳам аблаҳии маҳз аст. Зеро террорист ҳаргиз ба манфиату халқу давлат кор намекунад.

Тарафдорони ТЭТ ҲНИ, ки ҳамагӣ чанд нафар боқӣ мондаанду халос имрӯз низ бо гуфтаҳои бедалел ва бардурӯғ боз мехоҳанд ҷавононро гумроҳ созанд. Кабирии хоин дигар тарафдор надорад ва мавқеашро аз даст додааст. Симои разилаш имрӯз барои миллат ошкор гардидааст ва мардум медонанд, ки ин аблаҳ барои чи ин қадар талош мекунад. Мақсади аслии Кабирии ватанфурӯш ҳамин аст, ки манфиати худро дар ҳама ҳолат ҳимоя намоянд. Ӯ фақат барои ҷайби худ фикр мекунанд ва мехоҳанд, ки ба курсии давлатдорӣ нишаста, боз ҳам зиёдтар мардумро ғорат кунанду касе онҳоро чизе нагӯяд. Ташкили ПМТ барои Кабирии хоин фақат як лоиҳаи тиҷоратӣ ҳасту халос. Барои ПМТ сухан на аз манфиати динӣ мераваду на аз ҳифзи фарҳангу таърихи миллат. Ин ташкилоти таъсисдодаи хориҷиҳост, ки бар зарари миллат кор мекунад ва аз ин ҳисоб Кабирии палид пул кор мекунад.

Ташкилоти экстремистиву террористии ҳизби наҳзати исломӣ бо иваз намудани симои зоҳирии худ яъне, Паймони миллии Тоҷикистон ба мардум чӣ манфиат меоварад? Дар ин маврид даҳҳо саволҳои дигарро метавон пешниҳод сохт аммо, бояд донист, ки дар қафои андешаҳо ва амалҳои пасипардагии Муҳиддин Кабириву Шарофиддин Гадоеву Сайидюнуси Истаравшанӣ ва чанд тан роҳгумзадагони дигар кишварҳои хориҷии манфиатдор ва инсонҳои зархарид истодаанд. Имрӯз мардуми тоҷик лаънат мефиристад ба ҳар амалҳои хиёнаткорона, ватанфурӯшиву дурӯягӣ ва дурӯғу фитнаангезиҳои ин гурӯҳи ҷинояткорону хоинони ватан...

Паймони миллии Тоҷикистон саропо бофтаву сохта ва пайравони гумроҳшудагон буда, дар ноором сохтани Тоҷикистони соҳибистиқлол даст доранд. Барои ин шахсони ватанфуруш, зану фарзанд, волидайн, оила, ҷомеа ва давлату миллат ҳеҷ арзише надорад. Зеро онҳо ҳақиқатро дида наметавонанд ва ҳар сухан барояшон ҳеҷ аст.

Як нишони бесоҳибиву бемантиқии кори Кабириву ҳаммаслакони террористаш ин гумроҳ кардани ҷавонон мебошад. Зеро террорист ҳаргиз ба манфиату халқу давлат кор намекунад.

Назирҷон Муллоев

Хоинон ба мақсад нахоҳад расид!

05 Июнь 2020

Зуҳуроти терроризм ба субботи амнияти кураи замин хавфухатари бениҳоятзиёд дорад.Хатарҳои замони муосир моро водор месозад, ки ба масъалаи таъмини амният диққати аввалиндараҷа диҳем.

Эмомалӣ Раҳмон

Рӯзҳои охир дар сомонаҳои иҷтимоӣ нафароне дида мешавад, ки истифода аз ваъзияти амалкунандаи имрӯза, ниятҳои ғаразноки худро бо суханҳои бардурӯғу ва беасос амалӣ созанд, аз гуфтаву паёмҳояш маълум мегардад, ки онҳо ҳарисони мансабу вазифа ҳастанд.Яке аз ин хоинони миллат Кабирӣ мебошад, ки дар баромади худ оиди ҷавонмардӣ, рӯшанфикрӣ ва адолатпарварӣ таъкид кард, аммо то ҳол иқрор нашуд, ки худи ӯ сабабгори қотили чандин фарзандони асилу барӯманди тоҷик, ба мисли Осимию Исҳоқӣ, Муҳиддини Олимпур, Караматулло Қурбон ва 150000 қурбониён аст. Ва имрӯз талош дорад, рӯзҳои нангинро боз бар сари мардуми тоҷик орад. Кабирӣ шахсе мебошад, ки ояндаи худро ҳатто дақиқу пешгуи карда наметавонад, Пас чӣ тавр дар чунин ҳолат бо ҳамроҳи хаммаслаконаш фитнакорона рӯ ба тахминзанӣ ва пешгӯиҳои пайғамбаронаи худ талош доранд, барои манфиатҳои худӣ дар шуури ҷамъият ҷо кунад гуё Тоҷикистон вазъи сиёсии носолим дорад ва сарвари ҳокимият худкома мебошад. Мавриди қайд аст, ки замоне Кабирӣ раиси ҳизби террористӣ буд, ба назар мерасад, ки ҳизб – хизби хонаводагӣ буд, чуночӣ бародараш Якоша Кабирӣ - Узви Раёсати Олӣ, хоҳараш Бибисоро Кабирӣ- ҷонишини мудири шуъбаи ҷавонон ва варзиши ҳизб, писраш Кабиров Салим – маъсули бахши чавонони ҳизб ва ҳамин тавр раёсати ҳизбро аз ҳисоби пайвандонаш ташкил карда буд.

Пешвои миллат муҳтарам, Эмомалӣ Раҳмон дар ҳолате сарварии Точикистонро ба ӯҳда гирифт, ки ин давлат аз собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ ҷудо шуда буд ва аз тақсимоти молӣ нисбати дагар давлатҳо дар канор монда, ба муаммоҳои дохилиаш ғарқ буд. Ӯ тавонист, ки тухми кинаю адовати миёни тарафҳои мукобил ҷойдоштаро бо сулҳу субот иваз карда, миллати ҷониби парокандагӣ тамоюл гаштаро гирдиҳам оварад, асиливу сарфарозӣ ва номуси миллиро дар дили онҳо бори дигар ҷой кард ва миллати тоҷикро ба сӯи ободонию созандагӣ равона созад. Дар кӯтоҳтарин муддат тавонист, ки Тоҷикистонро яке аз давлати ободу озод мубаддал гардонид, ки танҳо бадбину нобино метавонад инҳоро инкор кунад.

Дар давоми қариб 30 соли Истиқлолияти давлатӣ бо сарварии оқилонаи Раиси муаззами Ҳизби Халқи Демократии Тоҷикистон муҳтарам, Эмомалӣ Раҳмон бо вуҷуди бисёр мушкилоту боздорандаҳо таҳкурсии давлати соҳибиихтиёриамонро гузоштем ва ба корҳои азими бунёдкориву созандагӣ шурӯъ намудем, таъмини иститиқлолияти энергетикӣ, баромадан аз бунбасти коммуникатсионӣ ва таъминоти амнияти озуқавориро самтҳои асосию стратегии давлат табдил додем.

Имрӯз бо шарофати Истиқлолият Ватани маҳбуби мо рӯ ба инкишоф овардааст. Ва мисоли инро дар хушнудии чеҳраҳои пурнури модарону бонувон, дар хандаи беғубори кӯдакон, дар шуҷоати ҷавонон, дар дуои пур аз қаноатманиву шукронагузории пиронсолону мӯйсафедони нуронӣ дидан мумкин аст. Ин аз нури хуршеди истиқлол ва солимии ҷомеа мебошад.

Ҷавонони бонангу номуси миллат ҳеҷ гоҳ ба суханҳои фитнакоронаи хоинон гумроҳ намешаванд ва баръакс барои шукуфоии Ватани азизамон Тоҷикистони маҳбуб зери раҳнамои Пешвои муаззами кишвар ба сӯи ояндаи дурахшон равонаанд.

Заррина Зулфиқорзода –мудири шуъбаи кор бо занони КИ ҲХДТ дар ноҳияи Зафаробод