Амният – пояи устувори давлатдорист.

14 Июнь 2018

Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар Паёми ҳамасолаи худ ба мардуми шарифи Тоҷикистони соҳибистиқлол муроҷиат намуда, қайд менамоянд, ки нақши кормандони амнияти миллӣ ва ниҳодҳои қудратии мамлакат дар таъмини сулҳу суббот, ҳифзи арзишҳои истиқлолият, таъмини амнияти миллӣ назаррас, буда онҳо фарзандони содиқи Ватан ва ҳомиёни марзу буми мамлакат мебошанд ва барои иҷрои хизматҳои шоистаашон изҳори миннатдори баён бояд намуд.

Сарвари давлат аз шароити душвору печида ва мураккаби ҷаҳони муосир, авҷ гирифтани амалҳои террористи дар аксар давлатҳои ҷаҳон изҳори нигаронӣ намуда, таъкид карданд, ки аз ҳар як хизматчии низомӣ маҳорати баланди касбӣ, хушёрӣ ва садоқат ба давлату миллат талаб карда мешавад то ҳар як шаҳрванди мамлакат осоиштаву осуда зиндагонӣ кунад.

Ба андешаи Пешвои миллат, яке аз масъалаҳои муҳиме, ки имрӯз дар назди ҳар як шахси ватандӯсту ватанпарвар истодааст, ин пешгирӣ кардани шомилшавии ҷавонони ноогоҳ баҳизбу ҳаракатҳои террористиву ифротгаро мебошад.

Дар иртибот ба ин роҳбари давлат қайд намуда, хотирнишон месозанд, ки ҳар яки мо барои боз ҳам мустаҳкам намудани истиқлолияти давлатӣ, афзун намудани дастовардҳои он, ҳифзи манфиатҳои давлату миллат ва рушди минбаъдаи кишвари азизамон бо эҳсоси баланди ватандӯстӣ кӯшиши бештар ба харҷ диҳем, бо дарки рисолати олии ватандорӣ содиқона заҳмат кашем, тамоми нерувӯ имконият ва донишу таҷрибаи худро ба ободии сарзамини муқаддасамон равона бояд созем.

Хусусан дар айёме, ки манфиатҷӯиҳои сиёсиву иқтисодӣ ва иҷтимоиву фарҳангии қудратҳои ҷаҳонӣ торафт шиддат пайдо карда, дар натиҷа вазъи сиёсиро рӯз ба рӯз мураккабу буҳронӣ намуда истодаанд. Ҳаммаи мо вазифадорем, ки барои ҳимояи истиқлолияту озодӣ, яъне неъмати бузургтарини зиндагиамон ва ҳифзи манфиатҳои милливу давлатиамон ҳамеша омода бошем, фарзандонамонро дар рӯҳияи ватандӯстӣ, эҳтироми қонунияту тартибот, омӯзиши илму дониш, касбу ҳунар ва ободонии сарзамини аҷдодӣ тарбия кунем.

Бояд дар хотир дошта бошем, ки мо фарзандони худ, яъне ояндагони ин сарзамини аҷдодиро аз хатару таҳдидҳо ки «Терроризм», «Экстримизм» ва шомилшавии онҳоро ба ҳизбу ҳаракатҳои номатлуб эмин нигоҳ дошта, аз усулҳои муоссири тарбия кор барем.

Бо назардошти ҳамин нуқта, соли 2011 Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон  «Дар бораи масъулияти падару модар дар таълиму тарбияи фарзанд» баъди ҳамавозии аҳли ҷомеа аз ҷониби Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Э. Раҳмон ба имзо расид, ки ин омил далели восеҳи таваҷҷуҳи махсуси давлат ва Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон нисбат ба тақдири имрӯзу фардои насли наврас аст.

Сарвари давлат борҳо ҷавонону наврасони саодатмандро «Ояндаи миллат» хонда онҳоро ба интихоби роҳи дуруст дар зиндагӣ, илмомӯзӣ, омухтани забонҳои хориҷӣ ва дигар пайкори таҷассумгари накутарин хислатҳои инсонӣ роҳнамоӣ кардаанд.

Роҳбари давлат ба нақши махсуси модарон дар тарбия фарзандон борҳо таъқид кардаанд. Махсусан, Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ, - Пешвои мазами миллат Президенти мамлакат муҳтарам Эмомали Раҳмон ибтидои моҳи марти соли 2015-ро «Рӯзи модар» эълон намуданд.

Масъалаи тарбия ва таълими сазовори ҷавонону наврасон аз дидгоҳи шариати поки исломӣ  низ дур намонда, дини мубини ислом ҳамеша омӯзиши илм ва таълим додани он ва дигаронро талқин менамояд.

Дар таълимоти дини мубини ислом ашхоси донишманд дорои мақому мартабаи хосанд ва дар ин пайроҳи бузурги нақши зан, модар хело баланд мебошад.

Аз нуқтаи боло ба чунин хулоса расидан мумкин аст, ки агар то дар пайравӣ ба исломи мубин ба омӯзиши илм машщул гардидаву онро ба фарзандону назикони худ низ сидқан талқин намоем, бо итминон метавон гуфт, ки дар ҷодаҳои гуногуни ҳаёт ба саодату муваффақият хоҳем расид.

Агар ба фарзандони худ асос ва моҳияти дини мубини ислом ва таълимоти поки онро биомӯзонем, аминем, ки ҳеҷ як гурӯҳу фирқаи иртиҷоие наметавонад эшонро ба қави мащзшӯӣ кардаву ба сафи худ ҷалб намояд.

Бояд қайд намуд, ки дар ҳар давру замон тоифае вуҷуд дорад, ки салоҳи ҷомеаро намехоҳад ва баҳри расидан ба манфиатҳои худ аз ҳар васила истифода мекунад. Агар мо ба таърихи ислом рӯ оварем, мебинем, ки таърих гувоҳи садҳо тафриқа, ищво, гурӯҳбозӣ, паймоншиканӣ рехтани хуни ноҳак ва вайрониву нобудии кишварҳо ва ҳатто тамаддунҳо мебошад.

Пешвои муаззами миллат Э.Раҳмон бамаврид гуфтаанд, ки бемаҳзабӣ замина ба сӯи ифратгароист. Ва мо дар ин роҳ бояд пайрави устувори Асосгузори сулҳу Ваҳдати милли Пешвои миллат Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон будем, ҳастем ва хоҳем буд.

Аъзои гурӯҳи созанда, мудири шуъбаи маориф                        Д. Ниёзқулова

ВАХДАТ МАРОМИ МОСТ

13 Июнь 2018

*ВАХДАТ МАРОМИ МОСТ* Ситоди навбатии раиси нохияи Зафаробод Ашурзода Рачаб Рузи бо иштироки рохбарони ташкилоту муассисахо ва масъулини баргузории чашн бо максади дар сатхи баланду хотирмон тачлил намудани чашни Вахдати милли дар идгох баргузор гардид....

Радикализми исломӣ ва таҷдиди хатар

12 Июнь 2018

Бо ибораи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон «Пеш аз  ҳама бояд сари ин проблема андеша кунем, ки дар давраҳои ҳассоси тезутунд шудани муносибатҳои байни абадқудратҳо барои ҷорӣ намудани низоми нави ҷаҳондорӣ, сарфи назар аз мавҷудияти ақидаҳои мухталифи сиёсиву динӣ ва иҷтимоӣ дар ҷомеа, мо барои  ҳифзи сарвати бузургтарин ва бебаҳои худ, яъне Ватан ва истиқлолияти миллӣ муттаҳид бошем, барои  ҳифзи манфиатҳои милливу давлатии худ зиракиро аз даст надиҳем:

Мафҳуми радикализм  ҳамчун истилоҳ дар адабиёти илмӣ ва матбуоти даврӣ дар асоси фаҳмишу ҷаҳонбиниҳои гуногун арзёбӣ мегардад. Зеро ин истилоҳ таҳаммулнопазирӣ, эътироф накардани  ҳақиқат  ва қонуниятҳои иҷтимоӣ таассубгароӣ фаҳмида мешавад. Воҷаи радикализм ба маънои «реша», «бех» далолат мекунад. Онро  ҳамчун маҷмӯи андешаҳои  ҳаракатҳои иҷтимоӣ-сиёсӣ, ки бо мақсади дигаргун кардан, аз беху бун сарнагун сохтани институтҳои сиёсӣ ва иҷтиомии ҷомеа мебошад, истифода мебаранд.

Дар ҷаҳони муосир  ва замони пурихтилоф  ҳизбу  ҳаракатҳо ва созмонҳое  ҳастанд, ки кӯшиш менамоянд, мақсаду маром, ғояву андеша, афкор ва нақшаҳои худро ба  ҳар роҳу васила ва  ҳатто тундравона амалӣ созанд.

Чуноне ки собит шудааст, радикализм маҳсули эҷоди идораҳои иктишофии ИМА, Арабистони Саудӣ ва Покистон буда, дар нуқтаҳои муҳими даргир, ки коргардонҳояшон бо нақшаҳои пешакӣ макон вақт сабаб ва оғози табаддулот ва ҷангҳои таҳмилиро тарҳрезӣ менамоянд, аз ин бадбахтиҳо фоидаи калон ба даст меоранд. Дар мубориза бар зидди коммунистҳо дар кишвари Афғонистон солҳои  ҳаштодуми садсолаи гузошта «Ал-Қоида»-ро тавлид намуданд, ки шакл ва роҳҳои муборизаашонро вобаста ба ҷараёни ҷомеа дигар намуда тағйири ниқоб кардаанд. Шакли ниҳоӣ ва маълуми мубориза аз номи Ислом сурат гирифта, дар паноҳи он корҳои ғайриисломӣ амалӣ мешаванд.

Ислом  ҳамчун дин ва идеология то  ҳамроҳшавии Осиёи Миёна ба  ҳайати давлати Россия арзи вуҷуд дошта бошад  ҳам, вобаста ва шароитҳои таърихӣ тағйир меёфт. Пайдо гаштани  ҳаракати маорифпарваронаи «ҷадидизм»  ҳарактери динӣ-идеологӣ дошт. Дар давраи таъсисёбии ҳокимияти Шӯравӣ дар минтақаҳои Тоҷикистон ва Узбекистон ислом ба сифати рақиби асосӣ ва душмани идеологияи коммунистӣ муқобили давлати Шӯравӣ мубориза оғоз намуд. Ин муқовиматҳо дар шакли  ҳарбӣ-сиёсӣ бо номи  «босмачигарӣ» оғоз ёфт. Баъди шикаст хӯрдани давлати абадқудрати Шӯравӣ мавқеи Ислом  ҳамчун идеологияи навбатӣ руйи кор омад. Тамоми масъалаҳои иқтисодиву сиёсӣ истифода аз дини Ислом  ҳаллу фасл мегардид, зеро ҷиҳати аз  ҳама заифи мардуми мусулмон дин буд. Мардум ба  ҳар иғвову дасиса бовар мекарданд аз надоштани дониш ва маълумоти динӣ ва надонистани ҷавҳари Ислом ба зоҳирпарастиву бегонапарастӣ рӯ меоварданд, ки ин боиси дар Тоҷикистони азизи мо сар задании ҷанги шаҳрвандӣ гардид.

Ин  ҳаводису бадбахтиҳо ба мо дарси ибрати таърих нагашта, моҳи сентябри соли 2015   Ҳоҷӣ  Ҳалим бо дастури ТТЭ  ҲНИТ майли табаддулоти давлатӣ намуд. Хушбахтона, тири ӯ ва ҳаммаслаконаш хок хӯрда, ноком ва шармандаи олам  гардиданд.

Имрӯз ваҳшоният ва ҷиноятҳое, ки дар як қатор мамлакатҳои дунё аз қабили Сурия, Ироқ, Либия, Афғонистон ба вуқуъ омадаанд, наметавонад инсониятро бетараф гузаранд. Барои тамоми сокинони ҷумҳурии Тоҷикистон низ ин амалҳои бераҳмона ва зиддиинсонӣ хатарнок маҳсуб меёбанд. Дар ин замина намояндагони  ҳизби мамнӯъшудаи наҳзати исломии Тоҷикистон мехостанд, тавассути фазои динӣ дар муҳити иҷтимоӣ ва фарҳангии кишвар мавқеъ пайдо  намуда, сипас, давлатро соҳибӣ намоянд. Воқеаҳои фоҷеабори солҳои навадум дар Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз натиҷаи он тамошоҳои ниқобпӯшонаи гурӯҳе аз наҳзатиён буд, ки ҳанӯз аз хотирҳо фаромӯш нагардидааст.

Дар чунин шароити таърихӣ моро зарур, ки асоси тафаккури сиёсӣ ва  фарҳанги аҳли ҷомеаро бо ғояҳои таҳкими истиқлолияти давлатӣ, хештаншиносӣ, меҳампарасӣ, инсонсолорӣ вусъат бахшида, таъмини амнияти комил,  ҳифзи марзу бум ва татбиқи манфиатҳои умумимиллиро  ҳифз намоем.

Аъзои гурӯҳи «Созанда» мудири шуъбаи маорифи ноҳияи Зафаробод Д. Ниёзқулова