mt3.org

Умр барои инсон ҳадяи нотакрори илоҳист, ки арзиши онро ба ягон ганҷинаи олам муқоиса карда намешавад. Ин неъмати бебозгашт ба он хотир дода мешавад, ки дар ин муддати кутоҳ аз зебоиҳои олам баҳра бардорем, олами зиндагии худро бо зебоиҳо оро дихем, ба қадри ҳар як наздикони худ бирасему бо тафохур аз Ватани озоду маҳбуб зиндагонӣ намоем. Бо чашмони худ гувоҳем, ки Тоҷикистони маҳбуб дар замони Истиқлолият ба чӣ дастовардҳои беназир ноил гардиду сарвари он чӣ ҷонбозиҳоро аз сар гузаронид, то Ватан обод бошаду халқаш дилшод. Халқи тоҷик аз азал мардуми бо нангу баор ва дорои тамаддуни воло будааст. Аммо имрӯз чӣ шуд, ки он арзишҳои меънавии худро аз даст дода истодаем?! Тамоми бузургони ниёконамон таълимоти диниву дунявиро дар ҳадди воло аз худ карда буданду дар ин шоҳроҳ ба макони амн расида. Албатта буданд дар ҳар давру замон шахсиятҳои манқурти ҷомеа, ки оромии мардумро халалдор менамуданд, аммо на ба он ҳадде, ки имрӯз «фарзанди Ватан» зидди модар-ватани худ теғ кашида истодааст. Аз ҳисоби надоштани маълумоти кофӣ имрӯз фирефтаву бозичаи ифротгароёни хориҷа гаштаанд. Аламовар он аст, ки дини поки Исломро  ниқоб намуда, зери Ҳизби наҳзати Ислом амалҳои ифротӣ намуда истодаанд. Гӯё бо ин амали худ Ҷаннати охиратро ба даст меоварда бошанд. Кӣ кас бо вайрони кардани Ҷаннат (Тоҷикистони азиз) ҷаннати дигареро обод ва ё ба даст оварда бошад. Ҳол он ки чандин асрҳо пеш Ҳаким Умар Хайём гуфта буд:

Май бихӯр, мусҳаф бисӯз, оташ андар Каъба зан,

Сокини бутхона бошу мардумозорӣ накун.

Оё он ифротгароён андешае надоранд, ки бо ин амали мардумозоронаи худ чандин модаронро бефарзанд, бародарро бе бародар, фарзандро бе падар, чандин хонаи ободро валангор менамоянду боз ризояти Худоро ба даст меоранд. Ҳаргиз на!

Аъзои гурӯҳи «Созанда», омӯзгори Коллеҷи омӯзгории н. Зафаробод  Игамова Ирода

Бо шарофати Истиқлолияти Ҷумҳурии Тоҷикистон имрӯз кишвари зебоманзари моро зиёда аз 170 мамолики дунё мешиносанд. Ин шаҳодати он аст, ки аз рӯзҳои аввали даврони соҳибистиқлол гаштан, ба рӯйи саҳнаи сиёсии Тоҷикистон  шахси фарзонафар, оне, ки имрӯз дар дилу дидаи мардуми тоҷик ҷой гирифтааст ва Тоҷикистону тоҷикони дунёро дар арсаи байналмилалӣ муаррифӣ намудааст, Эмомалӣ Раҳмон мебошад. Дар ҳақиқат дар рӯзҳои сангине, ки ба мардуми тоҷику тоҷикистониён омада буд, Эмомалӣ Раҳмон бо тамоми нерӯи хеш тавонист, ки мардуми фиребхӯрдаро бо ҳам пайвандад.

Таърих гувоҳ аст. Бале буданд, онҳое, ки хешро ҳамчун ба ном «Созандагони Ватан» дар он рӯзҳои сахт вонамуд месохтанд. Аз ҷумла, ҲНИТ бо роҳи дурӯғу дурӯғофарини худ ба дили мардуми авом ворид шуда, мехостанд, ки Тоҷикистони азизро порча –порча намоянд. Ва дар рӯзҳои аввал низ ба ин матлаби хеш мерасиданд.

Аммо мардуми аз ресмони ало тарсида, макру найранги аъзоёни ҲНИТ-ро оҳиста-оҳиста дарк мекардагӣ шуданд.

Аъзоёни садорати     ҲНИТ, ки он дар Тоҷикистону дунё ҳамчун ҳизби террористӣ эълон шуда ва дар қаламрави  кишвар ҳаракати он манъ карда шуда, бо ҳар роҳу восита мехостанд, ки ҷавононро шомили ҳаракати хеш намуда, онҳоро ба ҷиҳод омода намоянд. Онҳое, ки дониши пасти сиёсатӣ доштаанд ва ҳамеша аз пайи тамаъ буданд, ба гурӯҳҳои хеш шомил намуданд. ҲНИТ ва тарафдорони он бори дигар дар воқеаҳои сентябри соли 2016, ки мехостанд табаддулоти давлатӣ намоянд, хоин ва ватанфурӯшии хешро бори дигар исбот намуданд.

Акнун мардум бори дигар фаҳмиданд, ки онҳо кистанд ва кӣ онҳоро сарпарастӣ менамояд.

Имрӯз мардуми азиятдидаи Тоҷикистони азиз намехоҳанд, ки дубора рӯзҳои вазнини хеш, ки солҳои 90-уми қарни гузашта дида буданд, боз ба сари худу авлоди онҳо ояд. Тамоми мардуми зафарманди Тоҷикистон барои равнақу ривоҷ додани дастовардҳои Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки дар пайи он хуни ҳазорҳо нафар падарону модарони мо рехтааст, аз тамоми имкониятҳои мавҷуда истифода хоҳанд бурд.

Мо як давлат дорем, ки он ҳам Тоҷикистони азиз мебошад.

Бинобар он ба тамоми мардуми шарифи тоҷику тоҷикистониён муроҷиат карда мегӯем, ки мо, аҳли муассисаи таҳсилоти миёнаи умумии №17 –и деҳаи Орзӯи ноҳияи Зафаробод барои ободии Ватани азизамон аз тамоми сарчашмаҳо истифода бурда, дар тарбияи насли наврас дар рӯҳияи ватандӯстӣ хизмати хешро дарещ нахоҳем дошт ва ҷавононро огаҳ месозем, ки фирефтаи гуфтаҳои иғвогарон нагарданд.

Сангинов Д., омӯзгори МТМУ №17

 

Дар ҷаҳони муосир ва замони пурихтилоф ҳизбу ҳаракатҳо ва сомонаҳое ҳастанд,ки кӯшиш менамоянд, мақсаду маром, ғояву андеша, афкор ва нақшаҳои худро ба ҳар роҳу васила ва ҳатто бо амалҳои тунравона амалӣ созанд. Пас аз пош хӯрдани Иттиҳоди Шӯровӣ дар аксарияти кишварҳои минтақа, аз ҷумла Ҷумҳурии Тоҷикистон маҳз ҳамин гуна ҳизбу ҳаракатҳо ва созмонҳо, аз  қабили «Ҳизб-ут-таҳрир», равияи  динии «Салафия», ҷамъияти «Ансоруллоҳ», «Кумитаи – 24» ва ғайра пайдо шуданд, ки мақсади онҳо заиф намудани пояҳои давлатдорӣ ва киштани тухми низову нифоқ дар ҷомеъа ва ноором сохтани вазъи сиёсии он мебошад. Қишрҳои амну олам, ба хусус давлатҳои мусулмонии Шарқ яке пайи дигаре ба коми ҷангу ноамнӣ гирифтор мегарданд.

Дар чунин шароити мушкил ва нобасомон, ки қудратҳои  бузургугруснаи ҷаҳонӣ туъмаҳои наву тоза мехоҳанд, моро зарур аст, ки давлати соҳибистиқлоли худ ва муллати қуҳанбунёдамонро ба ҳар роҳу восита эмин нигоҳ дорем.

Боиси нигоронӣ аст, ки ифротгарони динӣ ин як навъ кӯшишиаз дидгоҳи танги динию мазҳабӣ асоснок кардани фаъолияти гуногун ҷабҳаест, ки зӯран ғазб намудани ҳокимият, барангехтани душманию бадбинӣ миёни намояндагони динҳои мухталиф, халалдор кардани сулҳу суббот ва якпарчагии давлатҳо мебошад.

Саркардагони фирории ҳизби терористӣ ва собиқ ТТЭ ҲНИТ, ки аз ҷавобгарӣ дар назди қонун гурехта, дар кишварҳои бегона паноҳ бурдаанд, бо ҳар роҳу восита махсусан, бо таълифи хабару мақолаҳои ғаразангез тариқи сомонаҳои ифротии интернетӣ кӯшиш доранд, давлату миллати тоҷикро сиёҳу бадном намоянд. Онҳо тариқи ахбору суханони дуррӯғпардоз худро нафарони адолатпешаву ҷоннисори миллат водор намуда, вазъи ҷомеаи ҷаҳоиро вайрон месозанд.

Бе ягон шакку шубҳа гуфтаҳои Хоҷа Ҳофиз ба рафтору кирдори онҳо рост меояд, ки гуфтааст:

Воизон, к-ин ҷилва дар меҳробу минбар мекунанд,

Чун ба хилфат мераванд, в-он кори дигар мекунанд.

ТТЭ ҲНИТ дар тамоми фаъолияти хеш ба ҷуз зиёни маънавиву иқтисодӣ ва сиёсиву иҷтимоӣ ҳеҷ кору амали некеро барои миллат ва давлати тоҷик анҷом надодааст. Боз даво менамояд, ки гӯё дар фаъолияти таблиғии худ муваффақ ҳастанд. Ҳол он ки онҳо худ бозичаи дасти хоҷагони бемағзу бешуури аврупо мебошанд.

Роҳбарону масъулони ин ҳизб бо пулу сармояи бегона фаъолият мекунанд, ки пас дар он иродаи озод вуҷуд дошта метавонад, онҳо танҳо супориши калонеро амалӣ менамоянд, ки сармоягузории асосии онҳоянд. Суоле ба миён меояд, ки ташкилот ва шахсиятҳое, ки худ озод нестанд, чӣ гуна метавонанд ба миллат ё давлате озодӣ бахшанд?

Бояд қайд намоям, ки дар замири ин гуна ашхос меҳру муҳаббат ба Ватан-модар ҷой надорад, онҳо хиёнаткоранд набояд ба онҳо бовар кард, шахсе ки ба Ватан хиёнат мекунад, ба модари худ хиёнат мекунанд, чунки Ватан-модар ҳамрадифанд. Онҳо бояд мисли Фирдавсӣ ва Айнӣ ба миллат ва Ватан Модари хеш хидмат бинамоянд, меҳри онро дар дилу ҷон бипарваранд:

Ҳар киро меҳри Ватан дар дил набошад, кофар аст.

Маънии ҳуббулватан фармудаи Пайғамбар аст.

Аъзои гурӯҳи «Созанда»

мудири шуъбаи маорифи

ноҳияи Зафаробод                          Д. Ниёзқулова

 

 

Беморхонаи марказии ноҳияи Зафаробод бо иқдоми МИҲД- ноҳия тариқи ҳашар таъмир мегардад. Дар ташкили корҳои ободони сахми сокинони ноҳия, фаъолон, собикадорон, аъзоени ҲХДТ сохибкорон назаррас мебошад. Ин иқдом дар татбиқи дастуру супоришхои Асосгузори сулҳу Ваҳдати милли, Пешвои миллат, Президенти Чумхурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомали Раҳмон дар моҳи шарифи Рамазон равона гардида, дар ободонии маҳал мусоидат хоҳад кард

РАИСИ НОҲИЯ

АШУРЗОДА РАҶАБ РЎЗӢ

Сомонаҳои расмӣ

Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон

МИҲД вилояти Суғд