Дар дунё ҳама чиз  дар асоси чизи дигар, барои мақсад ва вазифаҳои гуногун ва ё барои манфиати ин ё он офарида мешавад. Барои устувориву давомнокӣ аз чизҳои беруна маншаъ мегирад.  Чи қадаре ки сарчашма ғанӣ ва ё пурқудрат бошад он чиз то рафт инкишоф ёфта, шуқӯҳи бештар пайдо мекунад. Тайи чанд сол аст, ки мардуми тамоми дунё зидди террористону экстромистон мубориза шадид мебаранд, аммо то ҳол муовимату муқоибилиятро бапоён нарасонида истодаанд.  Дар натиља омилҳои пайдоиши ин ҳодисаро муайян намуданд, ки мо бояд ба муқоиби он сарчашмаҳо муқовимат нишон диҳем. Яке аз сабабҳо ин бо ҳам бархӯрдани манфиатҳои давлатҳои абарқудрат аст дар Осиёи Миёна. Ин давлатҳо барои манфиати хеш байни мардум ин балоро ангехтанд. Ба он гуна, ки дар Ҷумҳурии Афғонистон ин кишоф додани фаъолияти терроистии бо ном “Давлати исломӣ”, “Толибон”, “Иду” ба ин мисол шуда метавонад.

Зиёд гаштани шумораи љиноятҳои характери террористидошта дар минтақаҳои гуногуни як давлат низ боиси зуҳури љиноятҳои бузурги террористӣ мешавад. Боиси нигаронӣ ва тассуф аст, ки баъзе афроди кишвар дар задухӯрдҳои мусаллаҳонаи Ироқу Сурия иштирок намуда, ваҳм бар қалби мардуми кишвар андохтанд, ки ин ҳодиса сарчашмаи муҳими имрӯзи шомилгардии  дигарон ба ин сафҳо гардидааст. Бекоргардӣ ва камсаводии љавонони муосир, аз фарҳанги миллӣ ва мазмуну муҳтавои мазҳаби ҳанафӣ (Абӯҳанифа) бехабар мондани онҳо шоҳроҳи асосиро ба гмруоҳӣ пайдо карда истодааст.

Агар тамоми мардум бо иттиҳод бар муқобили омилҳои дар боло зикргардида мубориза бурда тавонад, асолати миллӣ ва сулҳу ваҳдати миллии хешро низ нигаҳ дошта метавонад. Метавонад худро бо тафохур шахси ватандору ба номус гуфта метавонад.

Игамова Ирода, омӯзгори Коллељи омӯзгории ноҳияи Зафаробод, аъзои гурӯҳи “Созанда”