Гузашти марҳилаҳо ва ба вуҷуд омадани воқеаву руйдоди нав дар кишвар ва хориҷи дурру наздик нишон медиҳад, ки ТЭТ ҲНИТ ба таври комил дастпарвардаву дастнишондаи бегонагон буда, ҳадафи ягонаи он шикасти тафаккури миллии мардуми Тоҷикистон, барҳам задани истиқлолияти сиёсӣ мебошад. Ҳеҷ гоҳ бо ин роҳи интихобкардааш ба мақсад намерасад. Сокинони Тоҷикистон имрӯз сиёҳро аз сафед ба пуррагӣ фарқ мекунанд ва дигар бозичаи дасти ТЭТ ҲНИТ намешаванд.

Шукри Худованди мутаъол, ки имрӯз ватани  азиз ва биҳиштосоямон Точикистон, бо рохбарии Пешвои муаззами миллат, Асосгузори сулҳу ваьдати миллӣ, соҳиби хиради худодод Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Рахмон, рӯз то рӯз ба худ симои нав гирифта, мардумаш дар фазои озоду ором зиндагӣ карда истодаанд.  Пайравони дини мубини ислом озодона тоату ибодат ва тавбаю надомати худро ба ҷой оварда истодаанд.

Бадхоьони миллат ТЭТ ҲНИТ ва раису аъзоёни курнамаки он имрӯз барои ба ҳадафьои нопоки худ расидан бо ҳар баҳона мехоҳанд Сарвари оқилу хирадманди кишвар, Кумитаю масҷиду имомхатибонро  дар назди халқу ватан сиёҳ карда худро сафед кунанд. Ин амали хоинон амали ноҷавонмардона аст. Як маротиба солҳои навадум масҷидҳои кишварро ба қассобхонаи одамкушц табдил додед бас набуд, ки боз овоз баланд карда Кумитаи оид ба корҳои дин, танзими анъана ва ҷашну маросими миллии назди Ҳукумати Ҷумҳурии Тоҷикистон, қонунҳои амалкунандаро дар мақола танқид намуда мавъизаҳоро сиёсӣ ҳисоб намудед. Гӯё интихоби имомхатибон ва таъин намудан ба кор нарх дошта бошад, ин нодуруст аст барои ин гуна дуруғҳои бофта номаъқул кардед.

Дигар барои он муллоҳои ватанфурӯшу дину мазҳабфурӯше, ки ҳаммаслакони ТЭТ ҲНИТ ва хизматгорони хоҷаҳои хориҷӣ буда виҷдон, орӯ номӯс, ватану модару хоҳари худро бо бо пул мефурӯшанд дар кишвари мо ҷой нест. Онҳо дигар пешвои дину мазҳаби миллати мо шуда наметавонанд. Шахсе, ки барои дину мазҳаб, барои халқу миллат арзанда ҳаст мардум худаш пешниҳод мекунад ва интихоб мекунад.

Сокинони кишвари азиз дигар ба буҳтону дуррӯғи шумо бовар надоранд беҳуда бо суханҳои бардурущи худ рӯзномаву маҷаллаҳои кишварро олуда накунед. Он далелҳое, ки дар мақола овардед ҳамааш дуруғи маҳз аст. Боз мехоҳед, ки бо ҳамин роҳ он муллоҳои ифлосу нопоки худро дар масҷидҳо ҷой карда ҳадафҳои нопоки худро ба воситаи онҳо амалӣ созед. Номаъқул кардед, хоинони Ватан танфурӯшу миллатфурӯш, модару хоҳарфурӯш бас будагист. То ба кай ба ин роҳ меравед ва дину мазҳаби худро мефурушед!

Шӯрои уламои дини ноҳияи Зафаробод.