Мо ҷавонони ноҳияи Зафаробод аз ҳамоиши эътирозӣ, ки санаи 21 майи соли 2018 дар шаҳри Душанбе бар зидди оташдиҳандагони ифротгароии Кабирӣ ва хоҷагони хориҷиаш шуда гузашт, ҳаматарафа ҷонибдорӣ менамоем. Ва он хиёнаткори Ватан, Кабирии беномус ва ҳаммасрафони ӯ пинҳон нашавад. Биёяд дар назди қонун ҷавоб диҳад. Зеро, ки падару бобоҳоямон ин диёрро то ба ҳолати имрӯза оварданашон заҳмату меҳнатҳои бисёр кардаанд. Ҷонашонро қурбон намуданд. Нобуд шудани Тоҷикистони соҳибистиқлол ва ба нести рафтани миллати тоҷикро аз миён бурданд.

Вазъияти ниҳоят ҳассосу ноороми ҷаҳон мо ҷавононро водор мекунад, ки нисбат ба ҳар вақти дигар зираку хушёр бошем, дар щафлат намонем, манфиату зарари худро дар гуфтору амали хеш дуруст дарк кунем, ба қадри бузургтарин неъмату датовардҳои зиндагиамон – истиқлолияту озодӣ, соҳибватаниву соҳибдавлатӣ, сулҳу оромӣ ва ваҳдати миллӣ расем. Зеро маҳз истиқлолияти давлатӣ ба мо имкони зиндагии озод, ором ва осударо дар ин олами ноором додааст.

Имрӯз ҷавонон қувваи бузург, такягоҳи боэътимод, ояндаи миллати тамаддунсози тоҷиканд ва дар роҳи ободиву бунёдкори Кабирию ҳаммаслаконашро торумор мекунанд.

Ҳар як шаҳрванди кишвар бояд як масъалаи ниҳоят муҳимро амиқ дарк намояд: вазъи имрӯзаи ҷаҳон танҳо ба ҳалқу миллатҳое имкони вуҷуд доштану  рушд карданро медиҳад, ки онҳо дар баробари донишманд, аз назари технологӣ пешрафта ва созандаву эҷодкор буданашон, инчунин, бояд сарҷамъу муттаҳид бошанд, ҳадафҳои стратегии давлат, ҳастии миллати худро дар ҳама ҳолат ҳифз кардҷа тавонаднд ва бозичаи дасти доираҳои щаразноки сиёсӣ нашаванд.

Яъне мардум бояд ҳуввияти миллӣ ва ҳисси баланди ватандӯстиву ватанпарастӣ дошта бошанд, бо сабру таҳоммул ва иттифоқу сарҷамъӣ бо роҳи таърихии дар Конститутсия интихобкардаи худ устуворона пеш раванд.

Аъзои гурӯҳи «Созанда» : Бахши кор бо ҷавонон ва варзиши ноҳияи Зафаробод